Het mopshondje die blafte

Written by

on

En nog een review. Deze keer over gedragstherapie.

Ik ben bijzonder blij met Melanie de woorden, omdat wij (Melanie en ik) hebben heel hard aan deze casus gewerkt. Dit was zeker geen quick fix.

Gryneth had de gewoonte genomen om in veel situaties te blaffen: als ze het even niet meer wist, als ze even opgewonden was, als ze zich verveelde, als ze aandacht wou, als ze eten wou, als ze zich bedreigd voelde, en als het even niet ging.

Gryneth werd door Melanie gered uit een niet zo gunstige situatie waardoor Gryneth niet zo goed heeft leren omgaan met frustratie en met stadsprikkels.

Gryneth heeft ook meerdere gezondheidsproblemen, waardoor ze zich constant oncomfortabel voelt (bijv. jeuken, niet goed zien, niet goed horen, etc.)

Gryneth had dus meerdere redenen om te blaffen, en ieder moest behandeld worden. Andere reden -> andere behandeling.

Alles ging veel beter, maar ze ontwikkelde laatst een nieuwe gewoonte sinds Melanie een baby kreeg: Gryneth voelde zich verplicht om de babywagen te beschermen tegen passanten.

Voor dit laatste probleem, hebben we ‘gewoon’ een passant gelijk laten staan voor een commando: hop in de babywagen, in het bagage deel onderaan, om daar talloze beloningen te scoren mits je erin blijft).

Dit hebben we geleidelijk moeten aanleren, maar wat ben ik trots op haar en Melanie!!! Het heeft Melanie veel werk gekost, maar ze heeft het behaald!

Meer info over gedragstherapie hier.